CELAYİR

YIKINTI  Ölümler hastalıklar kaydı karlı yollarımda poşetlerle Koşupta ağlayamadım peşlerinde Kaderim mumlar döşedi karlı yokuşlarıma Mor kelebeklerin sürülerine katıldım. kendimi hiçbir aynada görmek istemedim Üçten geriye saydım kendi ölümüme Ağlayamamak nedir bilmezsiniz siz kalemi eline alıp aylarca yazamamak Siz benim bu şiire ne denli küskün olduğumu anlayamazsınız.. Hiçbir pazarlık kurtarmıyor kırgınlığımı  gidesi gelenler gittikçe daha da küskünüm Bildikçe daha da küçülüyorum Bilmemek bilmekten iyidir düşünmeden yaşayalım Bir mumun yok olmasını izlemekle benim hayatımı izlemek arasında ne fark vardır? Onun biçimsizliği ile benim alışagelmiş biçimim arasında bir benzerlik yok mudur? şarkılar bile hep birbirinin aynısıdır. ağlamak ağlamamaktan iyidir ağlayarak yaşayalım