EKİNOKS

 

Güz geleceği vakit bir huzursuzluk gelir içime.

Halbuki ben doğmuşum.

Doğuşuma mı,

Vâr oluşuma mı huzursuzluğum, 

Karar veremedim bir türlü.

Gezmekten de sıkıldım.

Etrafımda onlarca insan olmasından da,

Yaşamak ağır geldi sanırım,

Onun ağırlığı üzerimde.

Ölüm deyip iç çekiyor insan bazısı,

İyi ki var, diyor.

Bu hayat,

İnsanı on sekizini doldurmadan doyuruyor.

Tabağımıza konan can lokmalarından,

İki lokma almadan doyuruyordu.

Kim bilir, ne vardı içinde?

Bir çatalı kaç dünya yılına denkti acaba?

Bu çağdan da bıktım ben,

Getirdiklerinden de, götürdüklerinden de.

Artık hiçbir şey istemem.

Yaşadıklarımın hesabını vereyim kafî.

Yediklerimin hesabını isteyim, kalkayım diyorum.

İzin vermiyorlar.

Getirdikçe getiriyorlar,

Koydukça koyuyorlar önüme..

Vazgeçtim bende artık.

Ne zaman kalk derseler o zaman çekip gideceğim.

O vakte kadar da, asık suratımla oturacağım hayat masasında..