ARDIMIZ
insan nasıl ölür ardında yaşamı bırakarak?
nasil dayanır, ölümün habercisi kırışıkların günden güne derinleşmesine?
ipeklere sarıp sakladıklarının,
ardından konteynerlerde kokuşacağını bile bile,
nasıl saklar hâlâ özenle ..
bizden sonra hiçbir önemi kalmayacak favori kalemimizin.
bir demet çiçeğe yüklediğimiz anlam bizimle gelecek, silinecek bu yaşlı mavi gezegen.
en sevdiğimiz koku üretimden kalkacak belki,
kimseler duymayacak bunun eksikliğini ..
kimse, duymayacak bizim eksikliğimizi zaman yıllandırdıkça dünyada devam eden günleri.
hiç gelmemiş sayılacağız belki de?
sevmemiş, bir eski zaman şarkısında hiç ağlamamış sayacaklar bizi.
yüreklerimizin bir zamanlar sımsıcak olduğunu bilmeyecek belki de hiç biri.
kimseler bilmeyecek güzellikten utanıp ortaya çıkmaktan utanan aysız gecelerde geçirdiğimiz hüzünleri.
ve bizler,
unutulup gideceğiz boşluğa ..
"kimseler bilmeyecek suratlarımızdaki güzellikten utanıp ortaya çıkmaktan utanan aysız gecelerde geçirdiğimiz hüzünleri."

Yorumlar
Yorum Gönder